Monday 28 August 2017

Τό ἀθέατο τοῦ θέρους Μυστήριο

, ποχαιρετώντας  τ φετειν τ Καλοκαίρι
                                   
«Γιατ Χρόνος τν χει πλέον διδάξει πς κάθε καλοκαίρι εναι κα μι αωνιότητα, κα κάθε Αγουστος στ θάλασσα, μι κστατικ μετακομιδ στν αωνιότητα».
Κ. Ε. Τσιρόπουλος


Σ λίγο θ σφαλίσει τν βαρειά του τ θύρα Αγουστος, ατς θεϊκς κι ελογημένος μήνας, κι φο μς ποχαιρετίσει, θ δώσει τ θέση του στ  λυρικ φθινόπωρο, πο εσοδεύει περήφανο μ τν πρτο του μήνα, τν Σεπτέμβριο.

Κι μως, ν σταθομε μ σοβαρότητα κα στοχασμό, ρευνητικ διάθεση κα φιλοτιμία κα κοιτάξουμε κατάματα τ χαμογελαστό, ασιόδοξο, χαλαρωτικ κα φωτειν θέρος, τ λληνικ καλοκαίρι δηλαδή, πο τ ζομε μ περισσ στοργ κα χάρη, τότε θ διαπιστώσουμε, πς μέσα σ᾿ λην ατν τν νειρικ μορφιά, σ τούτη τν καταυγασμένη π φς λληνικ γ, μι σκι πλώνεται κα συνοδεύει μ γρυπνο βλέμμα τ ζωή μας. Γιατ μπορε ν χαιρόμαστε τς μέρες ατές, μπορε ν νομίζουμε τι μέσα τους ναβαπτιζόμαστε, κι  μως... Ναί, κι μως, κάτι πάρχει πίσω π᾿ λ’ατά, πο ροκανίζει μυστικ τ ψυχή μας. Κι ατ εναι προσωρινότητα, τ πρόσκαιρο τς ζως  μας, πο ντανακλ σ λη τν διαδρομ το πίγειου βίου μας. Το βίου μας, πο ν τν προσέξουμε καλύτερα, μι περίοδος διακοπν εναι, ποία ρχίζει κα τελειώνει κάποτε. πως τ ταξίδι... Κι ατό, λοιπόν, εναι τ μεγάλο Μυστήριο το θέρους, πο μς διδάσκει τι «πάροικοι κα περιπήδημοι σμέν» (Ψαλμ. 38, 13) κι τι «δν χουμε μένουσαν πόλιν λλ τν μέλλουσαν πιζητομεν» (βρ. 13, 10). Λόγια μ σημασία κα μ προοοπτική, ναμφίβολα.

στόσο, ς μ λησμονομε κα τ λλο μέγα ζητούμενο, τι δηλαδή, Θες μς χάρισε τς διακοπς γι ν νανεωνόμαστε πνευματικά, καθς μέσα στν συχία τς θερινς τς νύχτας εναι δυνατ ν κάνουμε τ μεγάλο βήμα, στε ν δομε καλυτερα τν αυτό μας στς δυό του διαστάσεις: τ φυσική (σχέση μ αυτό μου, τος λλους, τν Κτίση λάκερη) κα τ μεταφυσική (σχέση μ τ Θεό) κα ν διορθωθομε. Κι βίος μας, πο εναι κάτι σν τς διακοπές μας, ς μν τ ξεχνμε, πς χρειάζεται κι ατς διόρθωση κα καταρτισμ, πάντα κάτω π φς το ποστολικο λόγου «ξαγοραζόμενοι τν καιρόν» (φ. 5, 15). Γιατ εναι πέρα γι πέρα βέβαιο, πς πρέπει ν ξοικονομομε τν πόλοιπο χρόνο τς ζως μας, πειδ  μόνο τ σήμερα γνωρίζουμε καλά, χι τ αύριο (πρβλ. «Τν ρτον μν τν πιούσιον δς μν σήμερον...»).

ς τ χουμε ατ πόψιν μας, λοιπόν, μ τν εχ γι ελογημένο φθινόπωρο, ατν τν τρισευλογημένη ποχ τς νανέωσης κα το συμμαζωμο.

π. K.N. Καλλιανός

No comments: