...τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Γέροντος Μωυσέως
Ὁ λόγος μου εἶναι φτωχὸς γιὰ νὰ σκιαγραφήσει τὴ βιοτὴ
καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἄρτι κοιμηθέντος Γέροντος Μωυσέως τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος γιὰ
σειρὰ ἐτῶν ὑπῆρξε ἔνας ἀπό τοὺς ἐπιφανεῖς λογίους πατέρες τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους. Ὡστόσο,
ἐπειδὴ ἐπί σειρὰν ἐτῶν φιλοξενήθηκα στὴν ὄντως εὐλογημένη του Καλύβη καὶ δι᾿ αὐτοῦ
εἶδα καὶ ἔζησα τὸν ὀσιακῆς βιοτῆς καὶ τελειώσεως Γ. Παΐσιο, θὰ ἤθελα νὰ
καταθέσω κάποια ταπεινὰ ἄνθη εὐλαβείας στὰ τίμια χέρια του.
Τὸν Γέροντα γνώρισα μέσω τοῦ μακαριστοῦ φίλου καὶ
λογίου ἀνδρός, τοῦ Σκιαθίτη Δικηγόρου Χρήστου Β. Χειμώνα, στὸ περιοδικὸ
«Σκιάθος» τοῦ ὁποίου ἔγραφε ὀ Γέροντας. Ὅπως τὸν συνάντησα γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἁγιορειτικὴ
Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παύλου κάποιο θερινὸ πρωϊνό.
Πολλὲς φορὲς ἀπὸ τότε φιλοξενήθηκα στὴν Καλύβη του, πρὶν
ἀκόμη ἀνακαινισθεῖ, λειτούργησα στὸ σεμνὸ καὶ κατανυκτικὸ ναύδριο τοῦ Ἰ.
Χρυσοστόμου ποὺ στέγαζε καὶ ἔζησα ἀνεπανάληπτες στιγμὲς εὐλογίας καὶ χάριτος, μὲ
τὶς συζητήσεις ποὺ εἶχα μαζί του, ἀλλὰ καὶ τὶς γνωριμίες ἄλλων πατέρων, τοὺς ὁποίους
δι’ ἐκείνου ἐγνώρισα.
Ἀκόμα θυμᾶμαι τὰ χειρόγραφα τῆς κορυφαίας ὁμιλίας του
γιὰ τὸν πόνο ποὺ μοῦ ἔδωσε νὰ διαβασω πρὶς ἀκόμα εἰπωθεῖ καὶ τυπωθεῖ. Καὶ ἀπό
τότε μοῦ ἔκανε ἐντύπωση, ἀλλὰ καὶ καρφώθηκε γιὰ τὰ καλὰ μέσα μου ἡ φράση του: «Ὁ
πόνος εἶναι τὸ χνῶτο τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας».
Αὐτὸ τὸ χνῶτο ἔνοιωσε κι ὁ ἴδιος καὶ μ᾿ αὐτὸ ἀποχαιρέτησε
τὰ πρόσκαιρα καὶ πορεύεται πρὸς τὰ αἰώνια καὶ
θυμηδέστερα.
Ἀσπάζομαι νοερῶς τὴν σεπτή του δεξιά, αἰτοῦμαι τὴ
συγγνώμη του ἄν τὸν παρεπίκρανα κάποτε -τοῦ ἔλεγα νὰ συντηρήσει τὸν ἑαυτό του
περισσότερο- καὶ τὸν παρακαλῶ νὰ εὔχεται ἀπό τὸ Θρόνο τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου ὅπου
καὶ θὰ μεταβεῖ.
π. Κων. Ν. Καλλιανός
No comments:
Post a Comment