Monday 17 September 2012

Ἀλέξανδρος Βάμβας

O κα­τη­χη­τς κα πνευ­μα­τι­κς ­δη­γς μας 

Ες Μνημόσυνό του

π το­ς κα­τη­χη­τς ο ­πο­οι στ­θη­καν γι πολ­λούς κο­ρυ­φα­οι πνευ­μα­τι­κο ­δη­γο στ χρ­νια τς ­φη­β­ας κα τς ­να­ζ­τη­σης μις στα­θε­ρς πο­ρε­­ας, ­ταν κα ­λ­ξαν­δρος Βμβας.

ν κα γι τ πρ­σω­π του, τ δρα­στη­ρι­­τη­τ του κα τν δι­α­κο­ν­α του ­χει γρ­ψει ­κα­νς λο­γο­γρ­φος, θε­ο­λ­γος ­θα­ν­σιος Κοτ­τα­δ­κης, ν το­­τοις θ μο ­πι­τρα­πε ν π δυ λ­για γι᾿ α­τν τν πραγ­μα­τι­κ ­ε­ρα­π­στο­λο κα πνευ­μα­τι­κ ν­θρω­πο.

­ταν τ πρ­τα χρ­νια τς δε­κα­ε­τ­ας το 1960· μι­κρο ­μες κι ­βγαλ­τοι μα­θη­τς, κα­θς ρ­χ­μα­σταν ­π ­να σχε­δν πρω­τ­γο­νο χω­ρι σ μι­ν ­ξε­λισ­σ­με­νη ­παρ­χια­κ π­λη, τ Βλο, ­πρε­πε ν βρο­με τ ­κα­ν ­κε­να δε­κα­ν­κια πο θ μς βο­η­θο­σαν ν μ χ­σου­με κ­ποι­α ­π τ βι­­μα­τα πο ε­χα­με κλη­ρο­νο­μ­σει ­π τ χω­ρι, τ ­στω κα­θυ­στε­ρη­μ­νο πρω­τ­γο­νο.
 
­πει­δ δ ­πο­φαι­ν­με­νος στς ρ­χς τς Α᾿ το Γυ­μνα­σ­ου,  σ ­λι­κ­α 13 χρο­νν, τ 1963 δη­λα­δ, ­λα­βε ς ­πι­βρ­βευ­ση τς νη­σι­ω­τι­κς του προ­φο­ρς ­π τ φι­λ­λο­γο τς τ­ξε­ς του ­να γε­ρ χα­στο­­κι­σμα, γι τν τρ­πο μ τν ­πο­ο ε­πε τ μ­θη­μα ­ν­πιον τς πλει­­δος τν ­παρ­χι­ω­τν συμ­μα­θη­τν του, κα κα­τ­λα­βε ­τι ­ταν ­νας "πα­ρε­­σα­κτος", ­π κε­­νη τ στιγ­μ ρ­χι­σε ν ντρ­πε­ται γι τν κα­τα­γω­γ του· ε­τυ­χς ­χι γι πο­λ, για­τ κα­τ­λα­βε ποι­ς ­ταν ­λη­θι­νς τ­πος τς στορ­γς κα ποι­ς τς ­ξο­ρ­ας...

Τν ­πα­ν­ντα­ξη το ­πο­φαι­ν­με­νου στν μα­θη­τι­κ κοι­ν­τη­τα ­ν­σχυ­σε μετα­ξ τν λ­λων κα τ πρ­σω­πο το μα­κα­ρι­στο ­λ­ξαν­δρου Βμβα πο ε­χε τ­τε στ Βλο μι­ν ­σχυ­ρ κα ν πολ­λος ­χη­ρ, λ­λ κα­τ π­ντα, ­ξι­­πρε­πη πα­ρου­σ­α πο ­μς, τ χω­ρι­α­τ­παι­δα μς ν­τυ­πω­σ­α­ζε. Πς ­μως ­γι­νε κα γνω­ρι­στή­κα­με μ τν Βμβα;

Πα­λ­ο­τε­ρα, ­π τς στ­λες πε­ρι­ο­δι­κο ε­χαν γρα­φε ο μν­μες ­πό τ πρ­τα β­μα­τ μας στν παι­δε­­α τς σ­με­ρα πε­ρι­φρο­νη­μ­νης Κα­τ­χη­σης. Κα ­να­φ­ρε­ται α­τ με­τ λ­γου ­πι­γν­σε­ως, για­τ σ­με­ρα τ παι­δι δν λ­κον­ται ­π τ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ, ­πει­δ δν ­πρ­χει συν­δρο­μ ­π μ­ρους πολ­λν, λ­γω τς ­λευ­θε­ρ­ας πο πρ­πει ν ­πρ­χει, ­πως λ­νε κ­ποι­οι, στν κ­φρα­ση. ­λ­θεια,  πε­ρι­ο­ρ­ζει τ Κα­τη­χη­τι­κ τν ­λεύ­θε­ρη κ­φρα­ση, ε­ναι τ δι­ε­ρ­τη­μα·  ­μως τ σχ­λια νο­μ­ζω ­τι πε­ρι­ττε­­ουν...

Στ Βλο λοι­πν Βμβας ­δω­σε τν κα­λ του μαρ­τυ­ρ­α κα φυ­σι­κ ­φη­σε τ σφρα­γ­δα του σ πολ­λ παι­δι μ τς νου­θε­σ­ες, τν ε­λι­κρι­ν του λ­γο κα φυ­σι­κ μ τν ρ­χον­τι του ­κε­­νη πο ξε­περ­νο­σε τ ­ρια το ψευ­δο­ευ­σε­βι­σμο κα γ­γι­ζε τ κρ­σπε­δα τς φι­λ­ας κα τς τ­μιας πνευ­μα­τι­κς κα­θο­δ­γη­σης.

­λ­θεια, πς μπο­ρε κα­νε­ς ν λη­σμο­ν­σει τς λει­τουρ­γ­ες στ κ­κλη­σ­κι τς ­γ­ας Τρι­­δος το Νο­σο­κο­με­­ου ρ­θρου βα­θ­ως γι ν προ­λ­βου­με τ μ­θη­μα; Τ βα­θ­φω­νο ψλ­σι­μ του κι ­στε­ρα τ τα­πει­ν κ­ρυγ­μα τν ­ρα το Κοι­νω­νι­κο; , ­κε­νες τς ­μι­λ­ες στν με­γ­λη α­θου­σα το ­πο­στ­λου Πα­­λου τ Κυ­ρι­α­κ­τι­κα ­π­βρα­δα...

­πο­φαι­ν­με­νος, μ­λι­στα, το χρω­στ κα κ­τι ­κ­μα: ­ταν ­φευ­γε ­π τ Βλο κα π­γα­με ν τν χαι­ρε­τ­σου­με ε­πε μ μάτια πο μ­σα τους ­βλε­πες ν᾿ ­νε­βα­­νουν δ­κρυ­α "Μν ­φ­σεις τ δρ­μο γι τν ­ε­ρω­σ­νη...". Ττε δ δ­θη­κε καμ­μι ­π­ντη­ση.

Σμερα ­μως, ­στε­ρα ­π σα­ρ­ντα πε­ρ­που χρ­νια, τ λι­τ το­το κε­­με­νο το δ­νει τν ­π­ντη­ση μα­ζ κα τς ε­χα­ρι­στ­ες. Μ τ σι­γου­ρι πς ­κε πο βρ­σκε­ται ­κο­­ει πο­λ πι κα­λ... Κι ­χι μο­ν­χα α­τν πο χα­ρ­ζει α­τς τς γραμ­μς, λ­λ πολ­λς φω­νς ν­θρ­πων πο συ­ν­δρα­με κα το­ς ­πο­­ους ­σφα­λς ­να­θ­τει στ Μν­μη το Θε­ο

                                                                   π. K.N. Kαλλιανός

No comments: