Sunday 24 October 2010

Στον «Παρνασσό»

Ο παρών ιστολόγος αναχωρεί σήμερα για την Ελλάδα. Ο λόγος φαίνεται στην παρακάτω Πρόσκληση. Προσκεκλημένος του έγκριτου Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός” της Αθήνας, θα παρευρεθεί και θα ομιλήσει σε εκδήλωση ειδικά αφιερωμένη στο πρόσωπο και το έργο του.

Για περισσότερα κοιτάξτε την Πρόσκληση, την οποία ο ιστολόγος την απευθύνει προς όλους τους αναγνώστες του και τους παρακαλεί να την θεωρήσουν προσωπική Πρόσκληση. Θα τα πούμε στην Πατρίδα λοιπόν!

Saturday 23 October 2010

Ι.Μ. Αγ. Δημητρίου Καρακαλά [Δ΄]

Το σημερινό είναι το τέταρτο και τελευταίο προσκύνημα που κάνουμε, μέσω του ιστολογίου μας, στην Ιερά Μονή του Αγίου Δημητρίου Καρακαλά, κοντά στο Ναύπλιο.

Σήμερα θα δούμε και θα παρατηρήσουμε κάποιες υπέροχες βυζαντινές εικόνες, που βρίσκονται σε παρεκκλήσια στο εσωτερικό της Μονής.

Οι εικόνες αυτές είναι αγιογραφημένες από τον εξαίρετο αγιογράφο, αν και νεαρής ηλικίας, Νικόλαο Βαρδάκα.


Ο εν λόγω αγιογράφος κατάγεται από ένα κοντινό χωριό, το οποίο μάλιστα φέρει το όνομα του Αγίου Δημητρίου. Η παλαιότερη ονομασία του ήταν Μετόχι.

Οι όμορφες αυτές εικόνες δεν είναι βέβαια πρωτότυπες, αλλά είναι υπέροχα αντίγραφα βυζαντινών εικόνων.

Friday 22 October 2010

Κυλιόμενες σκάλες...

...στο μετρό του Λονδίνου

Σε πρόσφατη επίσκεψη στο κέντρο του Λονδίνου χρησιμοποίησα το μετρό, που είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να κινηθεί κανείς γρήγορα στη μεγαλούπολη του Λονδίνου. Βρέθηκα, λοιπόν, στο κέντρο, και συγκεκριμένα στην περιοχή του Καθεδρικού Ναού του Λονδίνου (του Αγίου Παύλου), ο οποίος έχει δώσει και το όνομά του στον κοντινότερο σταθμό του μετρό, τον σταθμό του Αγίου Παύλου.


Εκεί σκέφθηκα να πατήσω το κουμπί και να κάνω ένα σύντομο βίντεο για να αποτυπώσω με τον τρόπο αυτό την κίνηση, σε έναν ίσως όχι τόσο πολυσύχναστο σταθμό του Λονδίνου, και σε κάποια στιγμή της ημέρας που δεν είχε πολύ κόσμο. Όμως και πάλι φαίνεται η αέναη κίνηση, πάνω - κάτω, των ανθρώπων που ταξιδεύουν, για λόγους εργασίας, σπουδών, ή αναψυχής. Είναι η κίνηση της ζωής, που κατεβαίνει στα βάθη της γης, που ανασταίνεται και βγαίνει στην επιφάνεια, που κινείται επίπεδα και αναζητεί συνεχώς απαντήσεις στα εναγώνια ερωτήματα της ζωής...

Thursday 21 October 2010

Ο συνθέτης Δημήτρης Δραγατάκης


Στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (Hellenic Centre, Great Hall, 16-18 Paddington Street, Marylebone, London W1U 5AS) θα πραγματοποιηθεί σήμερα ο βράδυ (από τις 7.15 μ.μ.) μια εκδήλωση - αφιέρωμα στον σημαντικό νεοέλληνα δημιουργό Δημήτρη Δραγατάκη (1914 - 2001).

Κατ’ αρχάς θα δοθεί μια σύντομη ομιλία (στ’ Αγγλικά) από τον Κώστα Καφούρο και θα ακολουθήσει κονσέρτο πιάνου.

Ο Δημήτρης Δραγατάκης, παρότι δεν ήταν πολύ γνωστός εκτός Ελλάδος, θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους νεοέλληνες συνθέτες. Το προσωπικό του μουσικό ιδίωμα χαρακτηρίζεται από ωριμότητα και λακωνικότητα. Η μουσική του επηρεάστηκε από τις μουσικές παραδόσεις της Ελλάδας, καθώς και από την αρχαία Ελληνική δραματουργία. Στις συνθέσεις του χρησιμοποιεί ρυθμικά και μελωδικά τμήματα που τα δανείστηκε από τη δημοτική μας μουσική.

Το πρόγραμμα του κονσέρτου θα περιλαμβάνει έργα του Δραγατάκη, όπως επίσης και νεώτερων συνθετών, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από τη δική του μουσική κληρονομιά.

Η εκδήλωση, που έχει καλλιτεχνικό διευθυντή τον Κώστα Καφούρο και σολίστα τον Dominic Saunders, οργανώνεται από το Ελληνικό Κέντρο, επιχορηγείται από την εταιρεία Niarchos (London) Ltd.

Wednesday 20 October 2010

Αναδόμηση της Ακρόπολης

FULL RECONSTRUCTION
OF AN INCOMPLETE ARCHAEOLOGICAL MODEL (2001)

Το Πανεπιστήμιο University of Santiago de Compostela - Technological Research Institute δημιούργησε αυτό το αριστούργημα, με σκηνοθέτη τον Carlos Hernandez. Δείχνει μια εικονική αναδόμηση της σπουδαίου αυτού μνημείου της Ακρόπολης.


Είναι μόνο 9 λεπτά. Αξίζει να το δούμε μέχρι τέλους.

Tuesday 19 October 2010

Κώστας Ε. Τσιρόπουλος


Το περιοδικό Νέα Ευθύνη, σε συνεργασία με την Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, την Εταιρεία Ελλήνων Μεταφραστών Λογοτεχνίας και το Ελληνικό Pen Club, διοργανώνει την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010, από τις 6.00 μ.μ., στο αμφιθέατρο «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας 50), μεγάλη τιμητική εκδήλωση για τον συγγραφέα Κώστα Ε. Τσιρόπουλο.

Θα μιλήσουν οι συγγραφείς: Κώστας Ασημακόπουλος, Γιώργος Βαρθαλίτης, Βασίλης Βιτσαξής, Νατάσα Κεσμέτη, Γιάννης Β. Κωβαίος, Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας, Νίκος Αλ. Μηλιώνης, Π.Β. Πάσχος, Μερόπη Σπυροπούλου, Κώστας Χατζηαντωνίου και Δημήτρης Αγγελής.

Βιογραφικό του συγγραφέα: O συγγραφέας Κώστας Ε. Τσιρόπουλος γεννήθηκε στη Λάρισα (1930). Σπούδασε νομική (Θεσσαλονίκη) και ιστορία της τέχνης στο Παρίσι και τη Βαρκελώνη. Ιδρυτής και διευθυντής της ετήσιας έκδοσης «Χριστιανικό Συμπόσιο» (1966-1971) και του περιοδικού «Ευθύνη» (1961-1966 και 1972-2009). Συνεργάστηκε επί χρόνια με την ΕΡΤ και την «Καθημερινή» (1962-1967), Γενικός Γραμματέας της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων (1974-1976), Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου (1975-1980), Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Φέξη των Δώδεκα (1964), Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1966), Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1979), Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1986, 2003), Βραβείο της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων (1989) Α΄ Βραβείο της Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (1990), Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2006), και έχει ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γρανάδας (2004). Το ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό του έργο εκτείνεται σε δεκάδες τόμους. Έχει επίσης μεταφράσει από τα ισπανικά, τα καταλανικά και τα γαλλικά βιβλία και κείμενα των Ορτέγα υ Γκασσέτ, Αντόνιο Ματσάδο, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Καμίλο Χοσέ Θέλα, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Σαλβαδόρ Εσπρίου, Χοσέ Μπεργαμίν, Ντρυόν, Ζενεβουά, Αρανγκούρεν κ.α. Βιβλία και κείμενά του έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Monday 18 October 2010

33 Μεταλλωρύχοι της Χιλής

Μια πνευματική προσέγγιση

Με αφορμή την ιδιαίτερα συγκινητική (όπως την παρακολουθήσαμε πρόσφατα σε ζωντανή μετάδοση από την τηλεόραση του BBC) επιχείρηση απεγκλωβισμού των 33 μεταλλωρύχων της Χιλής, θα ήταν καλά να αναφέρουμε μερικές σκέψεις, για να δούμε την πνευματική και ηθική διάσταση του γεγονότος αυτού.

Το γεγονός, η είδηση αυτή καθ’ αυτή, είναι γνωστή. Στις 5 Αυγούστου 2010 33 μεταλλωρύχοι που εργάζονταν σε ορυχείο χρυσού και χαλκού στην περιοχή Σαν Χοσέ της Χιλής, εγκλωβίστηκαν σε ένα βάθος 625 μέτρων, μετά από κατάρρευση που σημειώθηκε στο ορυχείο.

Στην υπόθεση αυτή υπάρχουν πολλές ευθύνες (ειδικώτερα μάλιστα της εταιρείας που εκμεταλλευόταν το ορυχείο) και διάφορα συμφέροντα, πολιτικά, οικονομικά και άλλα. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως η ανακοίνωση ότι οι μεταλλωρύχοι ήταν ζωντανοί έγινε με καθυστέρηση 5 ωρών, γιατί θεωρήθηκε πως έπρεπε να έλθει στο χώρο του ορυχείου ο Πρόεδρος της χώρας, για να κάνει εκείνος την ανακοίνωση αυτή, προφανώς για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Μάλιστα σε αυτές τις 5 ώρες δεν είχε ειδοποιηθεί καμμία οικογένεια.

Όμως αυτά θα τα μελετήσουν και θα τα αναλύσουν οι ειδικοί επιστήμονες, κοινωνιολόγοι και άλλοι. Σε μας μένει να δούμε την ουσία του γεγονότος, που είναι οι 33 αυτοί άνθρωποι (ο αριθμός 33 μας θυμίζει και τα χρόνια του Χριστού μας). Οι εργάτες αυτοί έκαναν βέβαια μεγάλη θυσία να κατεβαίνουν στα ορυχεία, με τεράστιους κινδύνους, για να εργαστούν και να ζήσουν τις οικογένειές τους. Οι κίνδυνοι ήταν πάντοτε ορατοί, αλλά εκείνοι με αυτοθυσία και πνεύμα αγάπης και προσφοράς προς τους δικούς τους ανθρώπους κατέβαιναν στις στοές για να κάνουν το αδύνατο δυνατό και να θρέψουν έτσι τις οικογένειές τους. Ποιός δεν θα τους θαύμαζε γι’ αυτό!

Όμως θα μου πείτε ανάλογα αισθάνεται και δρα, λίγο ως πολύ, κάθε άνθρωπος. Μήπως η δική μας Ελληνική Ομογένεια όπου γης δεν γνώρισε ανάλογες δυσκολίες όταν πρωτοβρέθηκε στην ξένη γη για εργασία; Έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες και με έχουν κάνει να θαυμάζω και να τιμώ πάντοτε εκείνους τους Ομογενείς, ιδιαίτερα της πρώτης γενεάς που ξενιτεύθηκαν, εργάσθηκαν σκληρά και δικαιώθηκαν στην πορεία, απολαμβάνοντας σήμερα τους καρπούς των κόπων τους.

Αυτό που έζησαν όμως οι 33 μεταλλωρύχοι ήταν οπωσδήποτε μια ασύγκριτη δοκιμασία. Για 17 ημέρες ήταν θαμμένοι μέσα στη γη και κανείς δεν γνώριζε αν ζούσαν ή αν είχαν πεθάνει.

Οι συγγενείς βέβαια ζούσαν την δική τους αγωνία, το δικό τους δράμα. Εκείνοι όμως, οι 33, απεδείχθησαν μεγάλοι ήρωες, με πολλές ανθρώπινες και χριστιανικές αρετές. Μοιράζονταν ισότιμα το φαγητό (μια πιρουνιά τόνο και μια γουλιά γάλα την ημέρα ο καθένας), φρόντιζαν ο ένας τον άλλον, είχαν σε όλα τα θέματα δημοκρατία.

Ας θυμηθούμε στο σημείο αυτό την προσπάθεια που καταβάλλεται σε διάφορες πλευρές του πλανήτη μας, με σκοπό την επικράτηση της δημοκρατίας, ενός πολιτεύματος που θα λαμβάνει υπ’ όψιν τις ανάγκες των ανθρώπων, και θα τους εξασφαλίζει μέριμνα στην ασθένεια και στα γηρατειά, φροντίδα για την εκπαίδευση και στήριξη στις δύσκολες στιγμές του βίου.

Αυτό για τους 33 ήταν δεδομένο. Δεν χρειάστηκε να ψηφίσουν εκπροσώπους, να αναδείξουν συμβούλους και να εκφράσουν αιτήματα. Το βασικό τους θέμα ήταν η επιβίωση με κάθε θεμιτό τρόπο, με συνεργασία, με αγάπη, με πνεύμα αλληλεγύης, συντροφικότητας, προσευχής και προσοχής.

Κατά τις πρώτες 17 ημέρες, που οι 33 ήταν αγνοούμενοι, το στοιχείο που κυριαρχούσε στη ζωή τους ήταν η ελπίδα. Προσεύχονταν και ήλπιζαν στο Θεό ότι θα έλθει η στιγμή που οι διασώστες θα έλθουν προς αναζήτηση και σωτηρία.

Από τότε που ανακαλύφθηκαν, η αρετή εκείνη που κυριαρχούσε στη ζωή τους ήταν η υπομονή. Χωρίς να βαρυγκομούν, χωρίς να βλαστημούν, χωρίς να αμφισβητούν τη δύναμη του Θεού και των διασωστών τους, με πνεύμα αισιοδοξίας, με χαμόγελο και με καρτερία θαυμαστή, ανέμεναν την ευλογημένη εκείνη ώρα που ένα δυνατό χέρι θα τους τραβούσε από τα βάθη της γης και θα τους έφερνε πάλι στο φως της ημέρας.

Ελπίδα, λοιπόν, και υπομονή! Αρετές γνήσια χριστιανικές που μας οδηγούν πάντα σε ασφαλές λιμάνι και στην αγκαλιά του Θεού.

Όταν δε ήλθε η κατάλληλη ώρα, ύστερα από 69 ημέρες, να ξαναβρεθούν και πάλι στην επιφάνεια της γης και να ξανασυναντήσουν τους αγαπημένους τους συγγενείς και φίλους, τους είδαμε κατ’ αρχάς να ανεβαίνουν φορώντας φανέλα που διαφήμιζε τη χώρα τους, τη Χιλή, δείχνοντας έτσι τα αισθήματα της φιλοπατρίας και της αφοσίωσης στα εθνικά ιδανικά. Επίσης δε, όταν έβγαιναν από την σωτήρια εκείνη «κάψουλα», που μέσα από ένα κλειστοφοβικό ταξίδι τους μετέφερε από το σκοτάδι στο φως, τους είδαμε -τον έναν μετά τον άλλον- να κάνουν με ευλάβεια το σημείο του σταυρού, να γονατίζουν και να ευχαριστούν το Θεό!

Αυτό κι αν ήταν ένα μεγάλο παράδειγμα ελπίδας, υπομονής, φιλοπατρίας και χριστιανικής πίστης για όλους εμάς, που καθισμένοι αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού μας, παρακολουθούσαμε (με αγωνία ίσως, αλλά οπωσδήποτε και με ασφάλεια) την εξέλιξη της διάσωσης των 33 συνανθρώπων μας.

Αυτά που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν, μετά την ανάσυρσή τους από τα έγκατα της γης, είναι αντικείμενο επεξεργασίας και μελέτης άλλων ειδικών επιστημόνων.

Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε ειλικρινά και με ταπείνωση τον Άγιο Θεό μας, που επέστρεψε τη ζωή στους αδελφούς μας αυτούς, που τους έδωσε τη χάρη να επανενωθούν με τις οικογένειές τους και βέβαια που προσέφερε και σ’ εμάς ένα μεγάλο μάθημα, θάρρους, ελπίδας, υπομονής και πίστης.

Κείμενο: π.Α.Δ.Σ.

Sunday 17 October 2010

Ι.Μ. Αγ. Δημητρίου Καρακαλά [Γ΄]

Επιστρέφουμε και πάλι για οφειλόμενο προσκύνημα στον πανέμορφο Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Καρακαλά, κοντά στο Ναύπλιο. Σήμερα θα δούμε και θα προσέξουμε λίγο καλύτερα εικόνες του Καθολικού.

Το Καθολικό είναι αγιογραφημένο από τον εξαίρετο αγιογράφο Χαράλαμπο Βούλγαρη.

Στον εξωνάρθηκα βλέπουμε μια όμορφη ψηφιδωτή εικόνα του Αγίου Δημητρίου. Κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά πάνω στους τοίχους αντικρύζουμε κάποιες πρωτότυπες εικόνες - παραστάσεις, με τον Άγιο Δημήτριο να διδάσκει και την Κοίμηση του Αγίου Προστάτη της Μονής.

Οι όμορφες αυτές εικόνες περιτριγυρίζονται από άλλες μικρότερες εικόνες, της Υπεραγίας Θεοτόκου, διαφόρων Αγίων, καθώς και Αγγέλων.

Εισερχόμενοι στον κυρίως Ναό θαυμάζουμε κι άλλες γλυκύτατες μορφές της ευγενικής τέχνης του παραδοσιακού αγιογράφου.

Μία από αυτές είναι το Γενέσιο της Υπερευλογημένης Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Κατόπιν εισερχόμενοι στο Ιερό Βήμα βλέπουμε να μας καλωσορίζει η Πλατυτέρα των Ουρανών με την ανοιχτή αγκαλιά της. Κάτω ακριβώς έχουμε τους Αγίους Ιεράρχες.

Στρέφοντας το βλέμμα μας αριστερά ατενίζουμε με κατάνυξη την Άκρα Ταπείνωση στην Αγία Πρόθεση, όπως επίσης και Αγγελικές Δυνάμεις. Ακόμη πιο αριστερά η ματιά πέφτει και μένει στην Φιλοξενία του Αβραάμ, την Ορθόδοξη εικόνα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος.

Saturday 16 October 2010

Ομιλία του Sir Βασιλείου Μαρκεζίνη


Σήμερα το βράδυ, στις 7.00 μ.μ., στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου (16-18 Paddington Street, Marylebone, London W1U 5AS) θα δοθεί μια ενδιαφέρουσα ομιλία του Sir Βασιλείου Μαρκεζίνη, με θέμα «The New Eastern Problem».

Η εκδήλωση, που οργανώνεται από το Hellenic Community Trust, γίνεται μέσα στο πλαίσιο των Διαλέξεων εις μνήμη του Ανδρέα Α. Δαϋίδ και είναι η πέμπτη διάλεξη που δίδεται κάθε δύο χρόνια στο πλαίσιο αυτό. Η είσοδος θα επιτρέπεται με πρόσκληση μόνο.

Βιογραφικά του ομιλητή:
Ο Sir Βασίλειος Μαρκεζίνης έγινε ιππότης του Αγγλικού Θρόνου το 2005, τιμώμενος για τις υπηρεσίες που προσέφερε στις διεθνείς νομικές σχέσεις. Έχει διατελέσει Καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Κέϊμπριτζ, της Οξφόρδης, του Λονδίνου και του Λέϊντεν. Σήμερα είναι Jamail Regent Professor στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Έχει συγγράψει πλήθος επιστημονικών βιβλίων και άρθρων. Τα κύρια θέματα του επιστημονικού του έργου αφορούν τη νομική επιστήμη, τις διεθνείς σχέσεις, και συγκεκριμένα τις σχέσεις Ελλάδος με τους γείτονές της.

Friday 15 October 2010

Παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού

Στις 15 Οκτωβρίου, κάθε χρόνο, τιμάται η παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού. Το λευκό μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.

Παρακάτω παρουσιάζουμε μια εικόνα της πραγματικότητας, έτσι όπως την παραθέτει ένας τυφλός συνάνθρωπός μας:

«Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ: Θέλεις να με βοηθήσεις; Τότε, διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ'αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι.

Όταν με συναντήσεις μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:

1. Μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.


2. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μη με μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat, όπως ΕΣΥ!
.
3. Πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ'το μπράτσο. Άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο: Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.

4. Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;». Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.

5. Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα= αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι.

6. Σύστησέ με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ' αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου.

7. Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ. Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.

8. Βοήθησέ με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος του φαγητού μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι». Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το «δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.

9. Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται διαβάζοντας / περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.

10.Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.

11. Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας.

12. Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι' αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ!»

Thursday 14 October 2010

Για το Γαμήλιο Ταξίδι

Είναι καθιερωμένη συνήθεια πια στην «προοδευμένη» εποχή μας, όταν κάποιο ζευγάρι τελέσει τον γάμο του να πηγαίνει αμέσως μετά για λίγες (ή πολλές) ημέρες διακοπές. Οι διακοπές αυτές ονομάζονται «γαμήλιο ταξίδι», ή «ταξίδι του μέλιτος», ή ακόμα «μήνας του μέλιτος», όταν το ταξίδι κρατήσει -σπάνια- έναν ολόκληρο μήνα.

Όμως αυτή η συνήθεια, που τόσο απαραίτητη θεωρείται σήμερα και που σε τόσες θυσίες υποβάλλονται πολλές οικογένειες για να την εξασφαλίσουν στα αγαπημένα τους παιδιά, για «να μην τους χαλάσουν το χατήρι», όπως συνηθίζουν να λένε, αυτή λοιπόν η συνήθεια δεν υπήρχε από πάντα.

Φαίνεται μάλιστα πως είναι δημιούργημα του 20ου αιώνα. Η καθιέρωσή της δε έγινε σταδιακά. Στις αρχές του αιώνα μας ο κόσμος άρχισε να μεταλλάσσεται και να ακολουθεί νέο τρόπο ζωής, ο οποίος περιείχε καινούριες συνήθειες και πρακτικές. Ανάμεσα στις άλλες ήταν και το ταξίδι μετά τον γάμο.

Όμως η καινούργια αυτή πρακτική δεν έγινε απ’ όλους δεκτή αμέσως και χωρίς συζητήσεις και αντιρρήσεις. Μέσα στα πλαίσια αυτά, της άρνησης δηλαδή να δεχθεί μια μερίδα κόσμου το γαμήλιο ταξίδι, εντάσσεται και ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο, που πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. «Η Εσπερία» του Λονδίνου, την Παρασκευή 5η Δεκεμβρίου 1919 (σσ. 779-780). Το κείμενο του άρθρου δεν είναι βέβαια ανυπόγραφο, αλλά ο συγγραφέας, επιθυμώντας να κρατήσει την ανωνυμία του (άγνωστο γιατί), υπογράφει ως εξής: «Σ». Κάτω δε από το αρχικό του ονόματός του σημειώνει: Γενεύη, 6 Νοεμβρίου 1919.

Το κείμενο, αυτό καθ’ αυτό, εξαιρετικά διαφωτιστικό και αντιπροσωπευτικό του συντηρητικού πνεύματος της εποχής που γράφτηκε, έχει ως εξής (διατηρήθηκε ο γλωσσικός τύπος και η ορθογραφία του κειμένου):



ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Αν όλαι αι μέχρι τούδε απόπειραι μεταρρυθμίσεως της εκπαιδεύσεως απέτυχον, τούτο οφείλεται, όπως πολύ ορθά γράφει ο Γάλλος ιατρός Πώλ Γγονταίν, εις το ότι δεν εβασίσθησαν επί της ελευθερίας του παιδιού και δεν εσεβάσθησαν τα απαράγρατα δικαιώματά του. Και τα δικαιώματα αυτά του παιδιού τα οποία πρέπει να γίνουν καθήκοντα της Κοινωνίας και του σχολείου, των γονέων και της οικογένειας, υφίστανται προτού καν το παιδί γεννηθή. Αν την αλήθειαν ταύτην εγνωρίζομεν, πόσα ολέθρια αποτελέσματα θα ηδυνάμεθα να αποφύγωμεν.

Πόσοι ολίγοι γονείς, όταν πρόκειται να υπανδρεύσουν την κόρη των, προσπαθούν να εξακριβώσουν την κληρονομικήν κατάστασιν της υγείας του μέλλοντος γαμβρού των! Πόσοι παρασύρονται από εξωτερικά και επιπόλαια χαρίσματα, από τίτλους, από την ομορφιάν και ιδίως από τον χρυσόν. Θυσιάζουν εις τον βωμόν του το ιερώτερον πράγμα που έχει ο άνθρωπος εις αυτόν τον κόσμον, τα τέκνα του. Βαδίζουν τυφλοί κατά των νόμων της κληρονομικότητος. Πόσοι γίνονται δούλοι της μόδας και δεν έχουν το ηθικόν θάρρος να υπακούσουν εις την φωνήν της αληθείας των φυσικών νόμων.

Ιδού μία νέα μόδα, που απειλεί να κατακυριεύση και την Ελλάδα: το ταξείδι του γάμου!

Υπάρχει εις πολλούς τόπους μία συνήθεια, που φαίνεται εις πολλούς αστεία! Την ημέραν του γάμου προσφέρεται ως δώρον εις τους νεονύμφους, ένα μικρό αγοράκι, κατασκευασμένο από κερί ή από ζάχαρη και τυλιγμένο με χάρτινες δαντέλλες. Μας έρχεται να γελάσωμεν. Και όμως, είναι πολύ ευκολώτερον να γελά κανείς παρά να σκέπτεται. Διότι εις το έθιμον αυτό υπάρχει ένα βαθύτατον νόημα. Είναι ωσάν να λέγη εις τους νεονύμφους: «Συγκεντρώσατε όλην σας της σκέψιν και όλην σας την προσοχήν εις το παιδί σας. Αυτό είναι το αληθινόν σας μέλλον». Και η σύστασις αυτή είναι πολύ χρήσιμος, διότι συνήθως οι νεόνυμφοι δεν σκέπτονται σχεδόν καθόλου το παιδί που ημπορεί να γεννηθεί μετά το ταξείδι του γάμου.

Κατάκοπος η νεόνυμφος από τας αγρυπνίας και τας πολλαπλάς προετοιμασίας δια τον γάμον, με εξηντλημένον το νευρικόν της σύστημα από τας συγκινήσεις και τας εορτάς, μετά την ιεροτελεστίαν του γάμου δεν αποσύρεται δια να αναπαυθή και να επανακτήση τας δυνάμεις της δια την νέαν και απείρως σπουδαιοτέραν ιεροτελεστίαν της δημιουργίας, δια της οποίας πρόκειται να δημιουργηθή το νέον θαύμα, το παιδί της. Αλλά με ελαφράν την συνείδησιν υποκύπτει εις την μόδαν και προετοιμάζεται ύστερα από όλα αυτά δια το ταξείδι του γάμου. Δεν βλέπουν τους κινδύνους, τους οποίους συνεπάγεται το ταξείδι αυτό.

Βεβαίως κανείς δεν αρνείται τα πλεονεκτήματα του ταξειδίου. Οι νεόνυμφοι που δεν γνωρίζονται ακόμη κατά βάθος, θα συσφίγξουν τους δεσμούς των, θα ίδουν νέας χώρας, νέας πόλεις, άλλην ζωήν, θα κάμουν εκδρομάς και θα θαυμάσουν την ομορφιάν της Φύσεως και της ανθρώπινης δυνάμεως. Έπειτα, όταν γυρίσουν, πόσα δεν θα έχουν να διηγηθούν και πόσοι δεν θα τους ζηλεύσουν δια την ευτυχίαν των.

Και όμως πόσον ακριβά θα τους εκόστισαν όλα αυτά τα καλά! Διότι ακριβώς μέσα εις τους δυνατούς κόπους και τας εξαντλητικάς συγκινήσεις και τα εκνευριστικά εμπόδια κάθε ταξειδιού, ημπορεί να συλλάβη η νεαρά σύζυγος.

Αι κινήσεις της άμαξης, αι δονήσεις του αυτοκινήτου και του σιδηροδρόμου, αι μεταιωρήσεις του πλοίου, οι κόποι των εκδρομών έχουν πολλάκις δυσαρέστους συνεπείας δια την σύλληψιν και όχι σπανίως συμβαίνει ώστε το τέκνον, το οποίον υπό τοιούτους όρους συνελήφθη, να αισθανθή βραδύτερον τας δυσαρέστους συνεπείας του ταξειδιού του γάμου των γονέων του.

Αλλά δυστυχώς η δύναμις της ομάδας και η αδυναμία του ανθρώπου να πιθηκίζει είναι πολύ ισχυραί! Πόσα κακά, πόσαι διαστρεβλώσεις ανθρωπίνων υπάρξεων δεν οφείλονται εις την μόδαν. Και όμως το κακόν πρέπει να κτυπηθή. Έχομεν καθήκον ιερόν να σεβασθώμεν τα ιερά δικαιώματα του παιδιού, διότι υπαγορεύονται υπό της Φύσεως. Και όστις βαδίζει εναντίον των φυσικών νόμων αργά ή γρήγορα θα μετανοήση πικρά.

Όλοι βέβαια θα συμφωνούμε ότι αυτά που αναφέρει και προτείνει ο συγγραφέας του άρθρου είναι σήμερα εκτός τόπου και χρόνου. Θα πρέπει όμως -με το χέρι στην καρδιά- να παραδεχθούμε ότι εκφράζει, με έναν ιδιαίτερο και μάλιστα αρκετά ρομαντικό τρόπο, το ήθος και τον πολιτισμό ενός λαού και μιας εποχής.

Εμείς σήμερα είμαστε πολύ «προχωρημένοι», σε σχέση με όσα αναφέρονται στο παραπάνω κείμενο. Χωρίς να είμαστε βέβαια αντίθετοι με το γαμήλιο ταξίδι, ίσως θα μπορούσαμε να πούμε πως λίγο συντηρητικό πνεύμα και περισσότερη αυτοσυγκράτηση, στις σκέψεις και περισσότερο στις πράξεις μας, σίγουρα δεν βλάπτουν.
του π. Α.Δ.Σ.

Wednesday 13 October 2010

Το πρώτο Νόμπελ της Κύπρου

Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης, Ελληνοκύπριος, που ανήκει στην Ομογένεια της Μεγ. Βρετανίας, είναι μεταξύ των τριών επιστημόνων στους οποίους απονεμήθηκε φέτος το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας 2010. Οι δυο άλλοι νικητές είναι οι Αμερικανοί Πίτερ Ντάιμοντ και Ντέιλ Μόρτενσεν. Τους απονεμήθηκε για μια μέθοδο ανάλυσης των αγορών, ανακοίνωσε από τη Στοκχόλμη η Επιτροπή απονομής των Νόμπελ.

Ο Καθηγητής κ. Χριστόφορος Πισσαρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1948. Είναι Καθηγητής Οικονομικών στο London School of Economics and Political Science και Διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος στη μακροοικονομική του Centre for Economic Performance του London School of Economics. Ειδικεύεται σε θέματα αγοράς εργασίας και έρευνας οικονομικής πολιτικής. Έχει πολύ πλούσια και αξιόλογη συγγραφική εργασία σε επαγγελματικά περιοδικά, ενώ το βιβλίο του με τίτλο «Θεωρία της ανεργίας ισορροπίας» (Equilibrium Unemployment Theory) θεωρείται πρότυπο εγχειρίδιο στα οικονομικά της ανεργίας.

Ο κ. Πισσαρίδης υπηρέτησε ως Προϊστάμενος του Τμήματος Οικονομικών του London School of Economics και είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και του Econometric Society. Είναι επίσης Μέλος του Συμβουλίου του European Economic Association και του Econometric Society και διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου του Royal Economic Society. Είναι ερευνητικό μέλος του Centre for Economic Policy Research στο Λονδίνο και του Institute for the Study of Labor στη Βόννη, καθώς και ανώτερος συνεργάτης του φόρουμ οικονομικής έρευνας στις Αραβικές Χώρες, το Ιράν και την Τουρκία και μέλος της Επιτροπής Νομισματικής Πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου.

Ο κ. Πισσαρίδης υπηρέτησε στην ευρωπαϊκή ομάδα δράσης για την απασχόληση το 2003 και υπήρξε σύμβουλος σε θέματα της αγοράς εργασίας στην Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Τράπεζα της Αγγλίας και τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ). Το 2005 έγινε ο πρώτος οικονομολόγος εκτός των ΗΠΑ, στον οποίο απονεμήθηκε από κοινού με τον Dale Mortensen του Northwestern University των ΗΠΑ το αναγνωρισμένου διεθνούς κύρους βραβείο του Ινστιτούτου για τη Μελέτη της Εργασίας (IZA) στα Οικονομικά της Εργασίας.

Το βραβείο "IZA" στα Οικονομικά της Εργασίας τιμά πρωτοποριακή εργασία εξαιρετικά δημιουργικών επιστημόνων, που έχουν επιφέρει επαναστατική αλλαγή στη θεωρητική και εμπειρική έρευνα της αγοράς εργασίας. Στην Επιτροπή απονομής του βραβείου συμμετείχαν οι κάτοχοι του βραβείου Νόμπελ George Akerlof και Joseph Stiglitz.
.
Το έργο του καθηγητή Πισσαρίδη, για το οποίο έχει τιμηθεί με το βραβείο IZA, οδήγησε στην καλύτερη κατανόηση της ανεργίας και των ροών εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, το μοντέλο του για το συνταίριασμα της δημιουργίας θέσεων εργασίας με τον αριθμό των ανέργων, τις κενές θέσεις εργασίας και την ένταση της ζήτησης και προσφοράς εργασίας είναι βασικό εργαλείο για την ανάλυση των αγορών εργασίας που είναι ατελείς ως προς την αναγκαία πληροφόρηση.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος Β΄ έστειλε εγκάρδιο μήνυμα στον βραβευθέντα, αναφέροντας -μεταξύ άλλων- πως:


«Εκ μέρους της Εκκλησίας της Κύπρου, και ημών προσωπικώς, Σας εκφράζουμε τα θερμότατα συγχαρητήριά μας για την επάξια απονομή προς Σας του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας.

Τιμήσατε, έτσι, ως ο πρώτος Νομπελίστας της νήσου μας, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την Κύπρο μας. Ταυτόχρονα προσφέρατε σε όλους μας -σε όλο το λαό μας- ιδιαίτερη χαρά και ξεχωριστή υπερηφάνεια!

Αναμένοντας σύντομα να Σας δούμε και στη νήσο μας, για να Σας σφίξουμε και από κοντά με θέρμη το χέρι, ευχόμαστε όπως ο Κύριος Σας χαρίζει πλούσιες τις ευλογίες, την ενίσχυση και τις δωρεές Του, ώστε να συνεχίσετε και στο μέλλον την ανεκτίμητη πνευματική και επιστημονική Σας προσφορά. Ο Θεός μαζί Σας!»

ΠΗΓΕΣ: Hellenic Business και ΑΜΕΝ

Tuesday 12 October 2010

Τάμεσης και Henley

Στην εξοχική πόλη Henley on Thames έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν, με ένα ποίημα και μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες.
Εκείνο βέβαια που κάνει το Henley να ξεχωρίζει είναι η επαφή και το αγκάλιασμά του με τον Τάμεση, τον ποταμό σύμβολο της Αγγλίας.
Το Henley βρίσκεται 35 μίλια (55 χλμ.) δυτικά του Λονδίνου, λίγο έξω από το δρόμο που οδηγεί στην Οξφόρδη.

Στην περιοχή αυτή λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο, γύρω στα τέλη Ιουνίου / αρχές Ιουλίου, η περίφημη Βασιλική Ρεγκάτα του Henley, η οποία διαρκεί για 5 ολόκληρες ημέρες και γεμίζει την πόλη από ζωή.
Η Ρεγκάτα ολοκληρώνεται με την παραδοσιακή -για την Αγγλία- γιορτή των πυροτεχνημάτων.
Ανεξάρτητα όμως από τη Ρεγκάτα, ο ευλογημένος αυτός τόπος προσφέρεται για επίσκεψη σε όλες τις εποχές του χρόνου.
Πολλά και πλούσια καταστήματα, με αντίγκες και πολλά άλλα προϊόντα, τοπικά και διεθνή, καφετέριες, εστιατόρια με διάφορες κουζίνες, παγωτό χωνάκι, βάρκες διαθέσιμες για ενοικίαση και τόσα άλλα προσελκύουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη.
Το Henley αναφέρεται για πρώτη φορά στην ιστορία το 1179 μ.Χ., όταν ο Βασιλιάς Ερρίκος Β΄ αγόρασε μεγάλη έκταση στην περιοχή αυτή με σκοπό να οικοδομήσει κτήρια.
Το 1204 υπάρχει αναφορά σε λειτουργία Ναού στο Henley, ενώ το 1234 είναι η χρονιά που πρωτοαναφέρεται η γέφυρα. Στα τέλη του 13ου αιώνα είχε οριστικοποιηθεί η ρυμοτομία του οικισμού.
Την εποχή του Μαύρου Θανάτου που σάρωσε κυριολεκτικά την Αγγλία κατά τον 14ο αιώνα, το Henley έχασε το 60% των κατοίκων του.

Ο 17ος και ο 18ος αιώνας ήταν σημαντική εποχή για το Henley, γιατί αναπτύχθηκαν πολύ οι τοπικές βιομηχανίες, όπως του τζαμιού και της ζυθοποιΐας.

.



Σημαντικοί πολιτικοί άνδρες έζησαν στο Henley, ανέπτυξαν εκεί τα πολιτικά ταλέντα τους και εκπροσώπησαν την πόλη στο Αγγλικό Κοινοβούλιο.



Από τους γνωστότερους της σύγχρονης εποχής είναι ο Βαρώνος Μιχαήλ Heseltine, καθώς επίσης και ο σημερινός Δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Johnson.




Τέλος δε, ο παγκοσμίου φήμης συγγραφέας George Orwell (1903-1950) έζησε λίγα χρόνια στην πόλη του Henley.

Monday 11 October 2010

Νεώτερα για τα «Γλυπτά»

Έχουμε τη χαρά να δημοσιεύουμε σήμερα το τελευταίο τεύχος (Νο. 6, Φθινόπωρο 2010) του φυλλαδίου Marble Reunited News, το οποίο εκδίδεται με ευθύνη της ομάδας Marbles Reunited Campaign.
Είναι ένα τετρασέλιδο έγχρωμο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον φυλλάδιο, το οποίο υποστηρίζει με σημαντικά επιχειρήματα και έχοντας διεθνή στήριξη την «Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα».
Αυτός είναι βέβαια ένας ιερός, εθνικός και πολιτιστικός αγώνας που μας βρίσκει όλους στις επάλξεις.

Sunday 10 October 2010

Ι.Μ. Αγ. Δημητρίου Καρακαλά [B΄]

Εισερχόμενοι στον εσωτερικό χώρο του Μοναστηριού μένουμε έκθαμβοι από την κτηριακή ομορφιά του συγκροτήματος.

Η είσοδος, οι τοίχοι, το Καθολικό, τα Παρεκκλήσια, γενικά το όλο κτηριακό συγκρότημα είναι ένα κόσμημα του Ελληνικού Μοναχισμού.

Η πέτρα, που είναι το κυρίαρχο υλικό οικοδομής, μας γυρίζει τη σκέψη και το βλέμμα μας πίσω στα ένδοξα Βυζαντινά χρόνια.

Περπατώντας κανείς στο περίγυρο του Καθολικού και ατενίζοντας τα κελιά και τα άλλα κτήρια έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται (κατ’ αναλογία) στην Ι.Μ. Κουτλουμουσίου στις Καρυές του Αγίου Όρους.

Πάνω από την είσοδο του Καθολικού υπάρχει μαρμάρινη επιγραφή, η οποία μας ενημερώνει για τη νέα ανέγερση του Ιερού αυτού Ναού. Συγκεκριμένα αναφέρει:


Ο ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΟΥΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΗΓΟΥΜΕΝΕΥΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΟΣΙΩΤΑΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΜΠΕΒΑΡΔΟΥ ΑΒΔΙΜΠΕΪΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΟΝΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΖΑΜΙΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΝΙΟΥ ΒΕΝΕΤΗ ΧΕΛΙΩΤΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΠΕΤΡΟΥΛΙΑ ΕΝ ΜΗΝΙ ΜΑΪΩ ΑΩΟΑ = 1871


Εισερχόμενοι κατόπιν στο εσωτερικό του Καθολικού θαυμάζουμε τα όμορφα ξυλόγλυπτα, τον αγιορείτικο πολυέλαιο, τα ωραία κεντήματα, την τάξη και την καθαριότητα που κυριαρχούν στο χώρο.

Η ψυχή μας πετάει τότε σε ουράνιους χώρους και συμψάλλει με τους αγγέλους και αρχαγέλλους ύμνους δοξολογικούς υπέρ της Τριαδικής Θεότητας, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.