Το παλιό πιάνο

Όταν εισήλθαμε ως ιδιοκτήτες στούς χώρους που χρησιμοποιούμε για τις εκκλησιαστικές, εκπαιδευτικές, φιλανθρωπικές, κοινωνικές και άλλες δραστηριότητες της Κοινότητάς μας, στο Harrow ΒΔ Λονδίνου, βρήκαμε εκεί αφημένο ή ξεχασμένο (από τους Αγγλικανούς πρώην ιδιοκτήτες) ένα παλιό πιάνο.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να διερευνήσω αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Επειδή εγώ δεν έχω τέτοιου είδους γνώσεις, ζήτησα να έλθει κάποια ειδικός, η οποία το κούρδισε και μας το έδωσε σε αρκετά καλή κατάσταση.

Έτσι, ο πρωτότοκος έκανε τότε για ένα διάστημα μαθήματα πιάνου, με δάσκαλο που ερχόταν ειδικά για να τον διδάξει σε αυτό το όργανο. Σιγά - σιγά όμως το πιάνο έπεσε σε αχρηστία.

Το τελευταίο διάστημα, με τις μεγάλες κτηριακές αλλαγές που έγιναν και συνεχίζονται στην Κοινότητα και στους χώρους της, το πιάνο βρέθηκε στον κήπο. Μέσα σε λίγους μήνες έφτασε στην κατάσταση που το βλέπουμε στις φωτογραφίες. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι βρίσκεται κάτω από το παράθυρο του πρωτότοκου, σαν να θέλει να του κάνει καντάδα... Είναι μάλλον αυτή η εσωτερική σχέση που αναπτύσσει κανείς με κάθε όργανο μουσικής, μια σχέση ζεστή, προσωπική, σχέση αγάπης και εξάρτησης. Σχέση ζωής...