Saturday 18 July 2009

Γλυκά του κουταλιού

Επειδή ο καιρός του Λονδίνου είναι «χάλια μαύρα», μας έχει κλείσει μέσα στο καβούκι μας και μας έχει μαυρίσει την ψυχή, σκέφτηκα να γλυκαθούμε λίγο.

Έτσι, θυμήθηκα τον καφέ της μάνας, με τον οποίο με υποδέχθηκε πρόσφατα στην Πατρίδα.

Επίσης δε, παραθέτω και μερικές λειχουδιές της, για να μην ξεχνούμε και τα όμορφα γλυκά του κουταλιού, όλα φτιαγμένα με τα χρυσά χεράκια της.

Βερίκοκο, νεραντζάκι και περγαμόντο, και βέβαια κυδώνι.

Δεν ξέρω εσείς. Εγώ πάντως παιδιόθεν ήμουν λειχούδης. Μου άρεσαν τα παντός είδους γλυκά. Στο πατρικό μας ποτέ δεν μας έλειπε το γλυκό. Δυστυχώς όμως, όπως λέει κι ο Πατρινός ποιητής Κώστας Θ. Παπανικολάου, «τώρα όλα στην πόλη τα ξεχάσαμε», ή να συμπληρώσω εγώ, τα βρίσκουμε όλα σε μικρές συσκευασίες στις πολυεθνικές υπεραγορές.

4 comments:

Σοφία said...

Μιαμ μιαμ κι έχω μια λιγούρα!!!

Anastasios said...

@ Σοφία,

Γεννηθήκαμε μέσα στις λειχουδιές και στις λιγούρες. Είναι μέρος της φύσης μας.

Αχ αυτές οι μανάδες μας!!!

Serafim said...

Father, se tetoia dev lew pote oxi opote avamevw prosklnsn suvtoma :-)

Anastasios said...

@ Serafim,

Μάλλον θα πρέπει να οργανώσουμε εκδρομή στα πάτρια σύντομα...